‘Sevgi; insanın gelişim kapılarını açan asıl anahtardır. Sevgi, üretken bir yönelimdir ve aynı zamanda şunlarında varlığını gerektirir; Özen, sorumluluk, birlikteliğin amacına yönelik saygı ve bilgi.’ Erich Fromm
Her şey değişir, hiçbir şey kalıcı değildir. Yaşam yolculuğumuzda sürekli bir değişim vardır. Yeniye uyumlanmak, uyumlanamamak, kabul ediş, reddediş, gelişmek, büyümek.. Unutamayacağımız mutluluk anları, kalıcı izler bırakan hüzün anları… Kimi izler silinir akıllardan, kimileri yüreğin baş köşesine yerleşir. İnsan olmak.. Farklı deneyimlerle de olsa benzer şeyleri yaşadığımız, ortak duyguları paylaştığımız hallerimiz..
İnsan olmak.. Seçim demektir. Kendi kararları doğrultusunda bir hayatı yaşadığını anlamaktır.
İyi ve kötü hallerimiz..Zaman zaman her şeyden yorulmuş, umutsuz, öfkeli, mutsuz, belirsiz duygu ve durumlarla boğuşan insan halleri.. Bazen de mutlu, umutlu, sevgi dolu, merhametli, neşe dolu..
Yani hepsi biziz, hepsi bize ait.. İyi benim, kötü başkasının değil.. İyi ya da kötü de değil.. Yaşadığımız her şey bizim gelişimimiz için.. Kendini olduğun gibi her şeyinle sev ve kucakla, Tüm hallerinle iyi ki varsın!..
Her sabah yeni biri gelir.
Sevinç,bunalım,tamahkarlık
Veya anlık bir farkındalıktır gelen
Beklenmeyen misafirler gibi.
Karşıla hepsini, ağırla onları.
Evini altüst etseler ve
Eşyalarını alıp giden,
Bir kederler kalabalığı olsalar bile.
Yine de her birine onurla davran,
Kim bilir, belki de yeni bir haz getirmek için
Boşaltmışlardır evini.
Gelen bir karanlık düşünce, utanç ve haset de olsa,
Karşıla onu kapıda gülerek
Ve buyur et içeri.
Kim gelirse gelsin, minnettar ol ona,
Zira her biri
Gönderilmiş bir rehberdir sana.
Katerina Petrova
Psikolog-Oyun Terapisti
